Λίγους μήνες αφότου “ανέβηκε” το blog, με βρήκε η Φωτεινή και μου έκανε αυτήν την τόσο τιμητική πρόταση : Να γιορτάσω μαζί με το περιοδικό μόδας ELLE, τα 30 χρόνια λειτουργίας του και να μιλήσω κι εγώ μαζί με 29 ακόμα σπουδαίες γυναίκες για τη δική μου γιορτή. Για τη γιορτή που συμβαίνει κάθε μέρα στο ashinyday.com.
Μου ζητήθηκε να γράψω ένα κείμενο. Έκλεισα τα μάτια, πήρα μία βαθιά αναπνοή και προέκυψε μία μικρή ιστορία που μάλλον βγήκε από πολύ βαθιά. Και θα ανατρέχω για πάντα σε αυτήν.
Και κάπως έτσι, η Φελίς κι εγώ βρεθήκαμε να γιορτάζουμε για τα 30 χρόνια του ELLE μαζί με άλλες 29 υπέροχες γυναίκες.
Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στο ELLE Νοεμβρίου στο πλαίσιο του αφιερώματος “30 χρόνια ELLE”:
Παραδόξως, είμαι ένα ευτυχισμένο παιδί.
Κάποτε μία από τις πιο αγαπημένες μου φίλες, η Νατάσα, μου είπε ότι η ευτυχία είναι επιλογή. Κι εγώ έχω επιλέξει να είμαι ευτυχισμένη. Αληθινά και βαθιά ευτυχισμένη. Να ψάχνω παντού το φως. Να ψάχνω για εκείνη τη μικρή γιορτή. Και να τη στολίζω με υφασμάτινα σημαιάκια βαμμένα από αβοκάντο, κεντήματα και λαχταριστά pancakes.
Και κάπως έτσι είναι η κάθε μέρα μου. Αν με αναζητήσεις, θα με βρεις κάπου ανάμεσα στις 4 γάτες μας, τα 98 φυτά μας, κάπου να κεντάω πλάι στον αγαπημένο μου ή πάνω από μία κατσαρόλα να βράζω αβοκάντο για να δω το ροδοκόκκινο χρώμα να βγαίνει από το κουκούτσι του. Θα με βρεις πάντα με απασχολημένα χέρια. Θα με βρεις με μία ιδέα. Θα με βρεις παιδικά ενθουσιασμένη γι’αυτήν την ιδέα. Θα με βρεις μέσα σε μία μικρή κι ιδιαίτερη γιορτή. Κι αν δε με βρεις, είναι επειδή θα έχω πάει βόλτα με το ποδήλατο! Και θα παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου, και θα φαντάζομαι εικόνες. Γιατί είναι κι εκείνες οι στιγμές, που γιορτάζω δημιουργώντας εικόνες.
Αν με ρωτήσεις αν είμαι φωτογράφος, θα σου πω πως δεν είμαι. Γνωρίζω σε βάθος τα βασικά της φωτογραφίας αλλά δεν είναι προτεραιότητά μου να μάθω πιο πολλά ή να πάρω πιο ακριβό εξοπλισμό-προτιμώ να αγοράσω ένα εισιτήριο για να δω από κοντά τις λεβάντες της Αβινιόν. Πιστεύω στην ιδέα. Μου αρέσει να φτιάχνω εικόνες, να διαλέγω τον τόπο, να διαλέγω τα υλικά, να διαλέγω τα πρόσωπα. Να μοιράζομαι μαζί τους την ιδέα μου, τη στιγμή που έχω στο μυαλό μου ότι θέλω να αποτυπώσω. Βάζω πάντα τις φίλες μου(η τέλεια ομάδα!) να ζουν μια συνθήκη και συνηθίζω να αγαπώ το παράδοξο. Γιατί μέσα από αυτό το παράδοξο, βλέπω την ελπίδα. Βλέπω ότι μπορούμε. Μπορούμε κι έτσι.
Το όνειρό μου είναι κάπως παιδικό, και απλό. Ονειρεύομαι μια ηλιόλουστη Κυριακή, σε μια αυλή με ριγέ καρέκλες, σπιτική λεμονάδα και αγαπημένους φίλους που όλοι κάτι φτιάχνουν…Ετοιμάζουν μια γιορτή…Τη γιορτή της ίδιας της ζωής!
Και δουλεύω γι’αυτό το όνειρο. Εργάζομαι σκληρά. Ανεξάρτητα από τις συννεφιές, ή τις αναποδιές της ζωής και όλα αυτά τα εμπόδια, βρίσκω πάντα έναν τρόπο να φωτίσω την ημέρα μου, και τη ζωή των γύρω μου. Και γι’αυτό ακριβώς νιώθω ευτυχισμένη. Έχω επιλέξει να είμαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος.
Άλλωστε, η πιο φωτεινή και γιορτινή μέρα εξαρτάται από εμάς…Είναι στα χέρια μας να τη φτιάξουμε!
Δες εδώ τη δημοσίευση στο ELLE.
Ας ξεκινήσει κάπως έτσι το 2019. Με αυτήν την ευτυχία.
Το κείμενο αυτό, είναι η ευχή μου για το έτος που έρχεται, και όλα τα επόμενα που θα έρθουν.
Τα πορτραίτα μου σε αυτό το άρθρο τα έχει βγάλει ο Σπύρος <3
Τα λέμε σύντομα,
