Low waste ταξίδι : Γίνεται!

Όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο πολλές προκλήσεις συναντάω στην προσπάθειά μου να είμαι πιστή στην αγάπη και τη φροντίδα μου για το περιβάλλον και το low waste ταξίδι είναι μια από αυτές. Από τη στιγμή που αποφάσισα πως θα το κάνω σωστά, συμβαίνει σωστά. Και δε γίνεται να υπάρξουν παρεκκλίσεις. Μερικές φορές όμως, τα πράγματα γίνονται λίγο πιο δύσκολα κι εκεί είναι που καλούμαι να είμαι ακόμα πιο συγκεντρωμένη κι ακόμα πιο οργανωμένη. Είμαι βέβαιη πως υπάρχει πάντα τρόπος να μείνουμε πιστοί στις αρχές μας ώστε να προστατεύσουμε το περιβάλλον αλλά και την υγεία μας.

Ένας άνθρωπος που φροντίζει το περιβάλλον, (χρειάζεται να) είναι οργανωμένος. Έχει συνήθειες και προτιμήσεις, ακολουθεί ένα  μοτίβο. Γι’αυτόν τον άνθρωπο, τα ταξίδια είναι πάντα ένα πιο δύσκολο level γιατί απομακρύνεται από την καθημερινότητά του έτσι όπως την έχει ο ίδιος διαμορφώσει.

Το να αλλάξει κανείς τις συνήθειές του για το καλό του περιβάλλοντος είναι από μόνο του ένα ταξίδι εκτός comfort zone. Όταν μάλιστα συμβαίνει κυριολεκτικά ένα ταξίδι εκτός comfort zone=σπίτι, τότε διπλασιάζεται η πρόκληση. Ή τουλάχιστον αυτή είναι η πρώτη σκέψη…Γιατί τελικά, ποια είναι η πρόκληση; Αφού υπάρχει τρόπος να είμαστε υπεύθυνοι απέναντι στο περιβάλλον ακόμα κι όταν ταξιδεύουμε!

Πρόσφατα ταξίδεψα στο Παρίσι. (και κάπου εδώ, καρδούλες πετάνε πάνω από το κεφάλι μου κι ένα βιολί παίζει στο βάθος)

Εκεί, παραμένοντας οργανωμένη, κατάφερα να κάνω ένα low waste ταξίδι και αυτό με κάνει να νιώθω ότι κατάφερα κάτι πολύ σημαντικό. Με αυτόν τον τρόπο απόλαυσα διπλά το ταξίδι μου! Σε αυτό το άρθρο, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου εμπειρία σε σχέση με την οικολογία σε ένα ταξίδι, ελπίζοντας πως κάθε ένα από τα στοιχεία που θα μοιραστώ μαζί σας θα είναι και μία χρήσιμη συμβουλή για το επόμενο ταξίδι σας, ίσως;

1. Δεν εκτύπωσα το εισιτήριό μου. 
   Ας ξεκινήσουμε από το πιο απλό. Έχω smartphone,  άρα επέλεξα να μου σταλεί το boarding pass με QR code στο κινητό. Όχι σπουδαία νέα, ε; Κι όμως, αρκετά σημαντική λεπτομέρεια!
2. Δεν έφαγα στο αεροπλάνο. 
   Οκ, αυτό ίσως σας ακούγεται hardcore. Αλλά δεν είναι και τόσο. Η αλήθεια είναι πως είναι πολύ ωραία διαδικασία το να κάθεσαι στη θέση σου και ξαφνικά να σου έρχεται ένα γεύμα έκπληξη! Όμως είναι όλο πλαστικό. Πλαστικό σκεύος για το φαγητό, πλαστικά μαχαιροπήρουνα, πλαστικό σακουλάκι με κράκερς, πλαστικό κουτάκι με μέλι. Πολύ πλαστικό. Δεν το δέχτηκα. Είχα μαζί μου κριτσίνια και μπάρες δημητριακών από το σπίτι. Εξάλλου, το φαγητό στα αεροπλάνα δεν είναι και πολύ νόστιμο, σωστά;
   (Μιλάμε πάντα για τις εταιρίες που σου φέρνουν φαγητό κατά τη διάρκεια της πτήσης και όχι για εκείνες που σχεδόν σου ζητάνε φαγητό κατά τη διάρκεια της πτήσης.)
3. Ζήτησα να μου γεμίσουν το μπουκάλι νερού στο αεροπλάνο.
   Έδωσα το μεταλλικό μπουκάλι μου στην ευγενική αεροσυνοδό και της ζήτησα να μου το γεμίσει με νερό. Εκείνη παραξενεύτηκε λιγάκι, αλλά δεν πειράζει. Θα συνηθίσουμε κάποια μέρα!
4. Όλα τα καλλυντικά μου ήταν στερεά. 
   Το σαμπουάν μου, το σαπούνι σώματος, το αποσμητικό μου, είναι όλα στερεά. Έτσι, και δεν δημιουργώ σκουπίδια χρησιμοποιώντας non-toxic προϊόντα αλλά και δε χρειάστηκε να δώσω ένα ξεχωριστό σακουλάκι με υγρά έως 100 ml, στον έλεγχο. Χα!
5. Η τσάντα μου ήταν σούπερ οργανωμένη. 
   Είχα βάλει στο backpack μου ανακυκλωμένα χαρτομάντηλα, πάνινα πουγκιά για σνακς και τη σιλικονένια θήκη μου για ξηρούς καρπούς. Επίσης, είχα πάρει μαζί μου τις βιοδιασπώμενες σακούλες μου ώστε αν χρειαστεί να πετάξω κάτι, να χρησιμοποιήσω αυτές!
6. Σακουλάκι κρουασάν. 
   Πήρα αρκετές φορές κρουασάν βουτύρου. Κάποια φορά πήρα να φάω και δύο στη σειρά. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι την πρώτη φορά, μου το βάλανε σε χάρτινο ανακυκλώσιμο σακουλάκι. Το δέχτηκα και όταν το έφαγα, το καθάρισα καλά και το κράτησα στην τσάντα μου, μήπως και χρειαστεί κάτι. Τις επόμενες φορές, έπαιρνα το κρουασάν μου χύμα. Αφού θα το έτρωγα εκείνη τη στιγμή, θα το καταβρόχθιζα σε 15 δευτερόλεπτα. Τι να το έκανα το σακουλάκι; Τελικά το πρώτο σακουλάκι επέστρεψε Αθήνα μαζί μου.
7. Το 1 μπουκαλάκι νερού. 
   Στο Παρίσι, περπατούσα περίπου 10 ώρες την ημέρα, ασταμάτητα. Αποδείχθηκε λοιπόν, πως αν φεύγεις από το σπίτι στις 07:30 το πρωί και γυρνάς στις 20:00 το βράδυ, δε φτάνει να έχεις μαζί σου ένα παγούρι νερού. Τη δεύτερη ημέρα λοιπόν, αγόρασα ένα πλαστικό μπουκάλι νερού. Περπάταγα πολύ ώρα, δίψαγα πολύ, το νερό στο παγούρι μου είχε τελειώσει και άρχισα να ζαλίζομαι από την αφυδάτωση. Μπήκα σε έναν φούρνο και το πήρα το πλαστικό το μπουκάλι κι ας ένιωσα άσχημα. Η αίσθηση ήταν πολύ περίεργη γιατί είχα πολύυυ καιρό να βάλω στα χείλη μου το πλαστικό στόμιο, αλλά είχα αντέξει πολλή ώρα χωρίς νερό και πραγματικά δεν γινόταν άλλο. Λυπάμαι που η αφήγησή μου είναι τόσο υπερβολική, αλλά έτσι βίωσα αυτήν την κατάσταση. Μόλις ήπια το νερό, πήρα το μπουκάλι στο σπίτι. Τις επόμενες ημέρες γέμιζα και αυτό το μπουκάλι και το παγούρι μου κι έτσι μου έφτανε το νερό. Στο τέλος του ταξιδιού, πέταξα το μπουκάλι στην ανακύκλωση ελπίζοντας πως στη Γαλλία θα κάνουν καλύτερη διαχείριση των απορριμάτων τους από την Ελλάδα.
   
8. Shakespeare and Co Café. 
   Ή αλλιώς δεύτερο σπίτι. Όσοι έχετε πάει στο Παρίσι, σίγουρα θα ξέρετε αυτό το ιστορικό πλέον βιβλιοπωλείο.
   Δίπλα ακριβώς, έχει ανοίξει το καφέ του βιβλιοπωλείου είχα λατρέψει από πέρυσι που το επισκέφθηκα για πρώτη φορά και φέτος έγινε το στέκι μου για πολλούς λόγους. Καταρχάς, βρίσκεται σε ένα τέλειο σημείο, απέναντι από την Παναγία των Παρισίων. Απ’έξω συχνάζουν πολλοί μουσικοί του δρόμου που παίζουν είτε βιολί, είτε σαξόφωνο, ή υπέροχες γυναικείες φωνές με την κιθάρα τους. Εγώ είχα την τύχη να πετυχαίνω κάθε μέρα έναν μουσικό κι έβαζα κάθε φορά τα κλάματα από τη συγκίνηση. Μα πώς να μην κλαίω; Ήταν σα να παίζω σε ταινία του Γούντι Άλεν. Πέρα από αυτές τις γραφικές λεπτομέρειες που συντελούσαν στο να το ζήσω στο μάξιμουμ όμως, το Shakespeare and Co. Café είχε και πολύ έντονο οικολογικό χαρακτήρα. Στο μενού του, είχε αρκετές vegan επιλογές και αυτό ήταν πολύ βολικό για εμένα. Οι χαρτοπετσέτες τους ήταν από ανακυκλωμένο χαρτί και δεν έδιναν ποτέ καλαμάκια στα ροφήματά τους. Επιπλέον, είχαν μία χαριτωμένη κανάτα από την οποία μπορούσες να ξαναγεμίσεις το δικό σου παγούρι με νερό! Εκεί γέμιζα τα μπουκάλια μου στα μισά της ημέρας, για να μπορώ να συνεχίσω τις βόλτες μου. Και μόλις τελείωνε η επίσκεψή μου στο καφέ του Σέξπιρ, μοίραζα τα απορρίμματά μου στους ειδικούς κάδους που είχαν : ανακύκλωση και άλλα απορρίμματα.
   
9. La maison du zéro déchet
   Αυτό το μαγαζί, μου το πρότεινε η καλή μου φίλη Βάλια και το επισκέφθηκα με μεγάλη χαρά. Ο τίτλος σημαίνει “Το σπίτι με τα μηδενικά απορρίμματα” ή αλλιώς “Zero Waste Home” και πρόκειται για έναν χώρο στον οποίο πωλούνται διάφορα προϊόντα χωρίς συσκευασία (όπως χύμα σαπούνια, χύμα οδοντόβουρτσες κλπ), βιβλία σχετικά με το περιβάλλον, την αποφυγή του πλαστικού κλπ αλλά γίνονται και σεμινάρια για μικρούς και μεγάλους. Η επίσκεψή μου σε αυτό το κατάστημα με χαροποίησε πολύ και μου έδωσε πολλή έμπνευση.
   

Η επίσκεψή μου στο Παρίσι ήταν μοναδική, και αυτήν τη φορά! Όμως ακολουθώντας τις αρχές μου σε σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος και τη μη-τοξική ζωή, νιώθω ότι το έκανα όσο καλύτερα γινόταν. Κι έτσι, η εμπειρία είναι ακόμα πιο ολοκληρωμένη για εμένα.

Ελπίζω πως διαβάζοντας αυτό το άρθρο, θα πάρετε πολλές ιδέες για το επόμενο low waste ταξίδι σας.
Αν έχετε κι εσείς μια μικρή οικολογική λεπτομέρεια που ακολουθείτε στα ταξίδια σας, θα χαρώ να τη μοιραστείτε μαζί μου!

Τα λέμε σύντομα,